Sesim fazla detone oldu son zamanlar. Bunu ben söylemiyorum. Ben ölümü söylüyorum bu akşam. Yarınlarımız da savaş olsun diyorum mesela, sadece çocukların öldüğü. Bacağım da kopmalı savaş sırasında. Gözümden vurulmalıyım bence. Siperlerden korktuğu için çıkamayan insanlar savaşmalı. Bizim uçurtmaların savaş uçaklarını vurduğu bir savaş diyorum. Silahların sadece düşüncelere yönelik olduğu savaşlar. Nükleer beyinlerin var olduğu, var olurken bizi yaratan devrimlerin çömeldiği saatler. Barışın kanla kutlandığı savaşlardı bunlar.  Ölüler gömülürken toprağı hisseder mi dersin? Ben ölürsem gömülmek bile istemiyordum.

(Utanan ben mi olmalıydım savaşımda? Utanç duygumu insanlara her boşaldığımda kaybetmiştim oysaki. Sigaram da yoktu üstüne. Sanırım parmaklarımı kesip içmek daha cazip geldi.)