Öldü beynim. Ruhu dolabıma saklandı, cesedi arka bahçelerde gömülüydü. Cinselliği denizdeydi, düşünceleri gökyüzünde, cahilliği gelecekte. Ama yıldızlar da hiçbir şeyi hatırlamıyordu. Ben ise kaçtım bir mülteci gemisiyle yaşayan insanlara doğru. Ciğerlerimle patlattım mayınları sınırlardan geçerken. Balıklar kan kustu, yosunlar siyah oldu. Çıplaklığımla uzandım kumlara. Kimseyi kurtaramayacak kadar korkağın biriydim.

İntiharları çok sevmezdim sorsan. Nefes almak ne zaman bu kadar değerli oldu insanların gözünde? Yoksa ben mi fazla yaşamıştım? Bilinmez.

Günaydın.